सकल जिनेश्वर प्रणमियवर, सरसति सामि हृदय धरूँ।
चौरासी ज्ञाति वैसहं जाति, मालतनि जयमाल करूँ।।१।।
जंबूव दीप दक्षण दिसि सोहे, ते भरत क्षेत्र भवियण मण मोहे।
सोरठ देश तिहां सविचार, ते गिरनार पर्वत भव उतार।।२।।
तिहां बहूत्तरि कोडि सातसइं मुनिवर, नेमिकुवर आदि सिद्धामतिवर।
ते सिद्धक्षेत्र जाग्यो सुवित्त, तिहां भवियण जात्रा आवे जयवंत।।३।।
ते ब्राह्मण क्षत्रीय वैसह जाति, तिहां धरमवंत आवे बहु भांति।
ते हय गय करह पालखी रथसार, तिहां मिलियां संघ न लाभइ पार।।४।।
ते अंग पखालीय पहिरिय धोति, तिहां जिनवर भुवनी आवे सु महंत।
तिहां शांतिक न्हवण करइ सुविसाल, ते अष्ट पगारि पूजा रचे तिणिकाल।।५।।
ते वाजे ढोल तबल नीसाण, तिहां भेरी भूंगल काहला बहुमाण।
ते मछलति वलिय—रण झणकार, तिहां बाजइ ताल—कसाल अपार।।६।।
ते धवल मंगल गीत सरस विशाल, तिहां छंद वस्तु गुण पढ़े जयमाल।
ते नाचे इं कामिणी गोरिय चंग, दंडरास खेला देइ बहुरंग।।७।।
ते रंग मंडपि संघ बैठो थे चंग, तिहां आनीय माल सुगंध नवरंग।
ते मानिक मोतिय रतन पवाल, ते हेम जडित सोहइ इंद्रमाल।।८।।
ते जाइ जूई मचकुंद अणावि, तिहां करुणिय केतकी माल गुंथावि।
ते चंपक सेवंतिय कचनार, ते गुंथाऊ माल मलाबउ वार।।९।।
ते कमल मंदार बंधूक परिजात ते विविध कुसुम परिमल बहुभांति।
ते कर कमली इंद्र लीधीय माल, ते भवियण मांगइ तिहां सविसाल।।१०।।
ते इकष्वाक वंस छे गोल सिंगार तिहां सहस्र एके भागे जिनमाल सार।
ते गोलाराडा ज्ञाति पवित्र, तिहां मागई माल भावे एक चित्त।।११।
ते गोला पूरव जैन ज्ञाति अभंग, तिहां मागई माल भावें मनरंग।
तिहां ज्ञाति उदार छे बघेरवाल ते सहस्र पाचें मागेंइ जिनमाल।।१२।।
ते हरषवदन आवै जैसवाल तिहां सहस्र आठें भागे जिनमाल।
ते सिंघ पूरि वसई श्रीमाल, ते सहस्र दशे मागइ जिनमाल।।१३।।
ते विनयवंत छे हुंवड जाति, ते मागइ मांल सहस्र गुण साथ।
तिहां काथर बोल मधुरीय वाणि, ते मेडतवाल महुरे देश।
तिहां सहस्र चोविसें मांगइ माल।।१४।।
ते खंडेरवाल छे जाति विशाल, ते त्रीस सहस्रें माल।
ते अरडक पणें आवे अग्रवाल, तिहां सहस्र बावनें मांगइ माल।।१५।।
ते गम्भीर जाति छइ ऊंसवाल, तिहां सहस्र चौरासिये मांगइ गुणमाल।
ते सहस्र ज्ञाति करे उछाह, तेह लक्ष एक देशइ मांगइ साह।।१६।।
ते पोरवाड आब्या सविसाल, तिहा लक्ष पांचे माला मांगे उदार।
चित्तोडा ज्ञाति आवे गुणवंत, तिहां लक्ष इग्यारें मांगे जयवंत।।१७।।
ते जय जयकार करे पल्लिवाल, ते सोल लक्ष देह मांगइ माल।
ते डेडूं ज्ञाति आवइ सुचंग, तिहां लक्ष ढारे मांगह उत्तंग।।१८।।
ते हरसौरि बसे नरिंसह बोहरा बसे महीपाल, तिहां लक्ष चोविसे मांगइ माल।
ते लंबेचूंव ज्ञाति छे जयवंत, ते माल विषे धन वेचइ संत।।१९।।
ते हरसौरि बसे हरसौरा सार, ते माल विषें नवे चइफार।
ते देशवाल आवे सुविशाल, ते लक्ष बत्रीसइं मागइ माल।।२०।।
ते गूजर ज्ञाति दे गुजर देशि, ते माल मांगइ जिणेसर रेसि।
ते मालव देशि छेहड्वाल, ते लेइ बावन्ने मांगइ माल।।२१।।
ते आवे उत्तम रायकवाल, ते लक्ष बावन्ने मांगइ माल।
ते गंगेडा जाति आवे साथ, ते मांगइ माल न खांचेइ हाथ।।२२।।
ते बापडा जाति बसे गुजराति, ते बेचे धन सुपरि बहु भांति।
ते बेंभेरा श्रावई दुइकर जोड़ि, ते माल ले करावइ कोड।।२३।।
ते नागद्रहा जाति आवे सुजान, ते मांगइ माल संघ देहमान।
ते बंधनोरा ज्ञाति आवे सुविचार, ते माल लेई धन बेचइ फार।।२४।।
ते नागर घाकड रोहिणीवाल, तिहां लक्ष अठाविसें मागेइ माल।
ते नीवाकड रोहिणीवाल, तिहां लक्ष ढाविसे मागइ माल।।२५।।
तेनी वाकरहा नरपतिण मोढ, तिहां माल लेइ करावइं कोड।
ते मेवाडा बसे भटेरा विसाल, ते लक्षे बत्तीसेइ मांगेइ माल।
ले सोरठ देशी छे सोरठवाल, ते लक्ष चोरासिये मागइ माल।।२६।।
ते लाडजे हरण जाति कपोल, ते मालवडे देइ बहुमोल।
ते खंडायी तांभां भूव गोहिलवाल, ते मांगेइ भावे जिन गुणमाल।।२७।।
ते सूराणा जांबूब सोहिडवाल, ते कोड पांच देइ मांगइ माल।
ते समेसर लोहक विचावास, ते कोडि दशें मांगइ माल निवास।।२८।।
ते जाइ लोह राजाइल गोहिलवाल, ते कोडि अठारेइ मांगइ माल।
ते जैसल गोरड सोरा अभंग, ते मागइ माल करइ बहु रंग।।२९।।
ते दीलीय गांवु बसे महलवाल, ते कोडि चोविसें मांगइ माल।
ते पाटणि बसे चौबिसी संघ, ते कोडि छत्रिसे मांगइ अभंग।।३०।।
ते श्रीखंडा जसमेरा गुणवाल, ते कोडि बावन्ने मांगइ माल।
ते राजुरा माथुर गोहिलवाल, ते कोडि चोरासीय मांगेइ माल।।३१।।
ते परवडा आवे बहु भांत, ते कणय रयण देह मागेइ संत।
ते खेमावाल आवे सविसाल, ते मानिक मोतिय मांगइ माल।।३२।।
ते विग्धूव मोहवड राजतवाल, ते विनय रहित मांगइ जिनमाल।
ते स्वरूवा कठनेरा भीठ कंकोल, ते अठवरगि करे संत बोल।।३३।।
ते खीरणा करडा बधनुरा ज्ञाति, ते उजण्या विष्या नतवाल।
ते जांगडा नारायने कवि थाबाल, ते कवतीक करइ मांगइ जिनमाल।।३४।।
ते दक्षण देशी जइन जयवंत, धवलवाल, ते बिब प्रतिष्ठा करइ मागे माल।
ते सोहितवाल ज्ञाति सुचंग, ते संघ पूजइ मांगे माल उत्तंग।।३५।।
ते करनाटक देसि न्याति बोगार, ते माल मांगइ धन वेचि अपार।
ते पंचमचतुर्थ जैन सुजान, ते माल मागइ करे पूजा विधान।।३६।।
ते वस्य कोपटी जैन सविसाल, ते ज्ञाति चौरासी मांगइ माल।
ते क्षत्रिय अवर श्रावक जयवंत, ते माल मांगे जिणवर गुणवंत।।३७।।
जिने जिम मांगिय माल जिण शततो, तिणे तिम लाघीय सुणो गुणई शतो।
जिन शासन दीसइं गुणवंत तिहां मद मछर नहि ते जयवंत।।३८।।
ते इम जाणि भवियणं सविचार, ते सात क्षेत्र धन बेचइ फार।
ते जिणवर बिब करावइ चंग, ते जिनवर चैत्यालां अतिहि उत्तंगु।।३९।।
ते यात्रा प्रतिष्ठा करे सुखखाणि, तेलि लावइ जिणवर निरमल वाणि।
ते चर्तुिवध संघ देइ बहुमान, ते भाव सहित मनवांछित दान।।४०।।
ते इणि परि धनवंत बेचेइं सुठाम, ते धन श्रावक राखइं मान।
ते कीर्ति विस्तरि बहु देश विशाल, ते पहिरि निरमल जिनवर माल।।४१।।
ते इह लोकि परलोकि छे जयवंत, ते मुगति रमणि वर होसे कंत।
ते सोख्य अनंत अपार विशाल, ते पामइ सिद्ध पद गुणमाल।।४२।।
—धत्ता— ते समकित बंतह बहु गुण जुत्तह, माल सुणी तम्हे एकमनि।
ब्रह्म जिनदास भासै, विहुध प्रकासे, पढइ सुणे जे धम्मै धनि।।४३।।