श्रीवर्धमानमानम्य, शासनं यस्य वर्तते।
शारदां गौतमादींश्च, सर्वसाधून् नमाम्यहम्।।१।।
जंबूद्वीपेऽत्र क्षेत्रे प्राग्-भरतेऽप्यार्यखंडके।
श्रीवीरशासने सूरि:, कुंदकुंदगुरुर्महान्।।२।।
मूलसंघे च तन्नाम्ना, कुंदकुंदान्वयोऽभवत्।
गच्छे सरस्वतीनाम्नि, आचार्याणां शुभे गणे।।३।।
चारित्रचक्रभृत्सूरि: प्रथम: शांतिसागर:।
श्रीवीरसागराचार्यस्तस्य पट्टाधिपोऽभवत्।।४।।
महाव्रतप्रदातारं, गुरुं गुरोर्गुरुं नुवे।
गुरुभक्त्या तरिष्यामि, भववार्धिमपि त्वरम्।।५।।
नवत्रिपंचद्व्यंकेऽस्मिन्, वीराब्दे पौषकृष्णके।
एकादश्यामयं ग्रन्थो, जिनभक्त्या प्रपूर्यते।।६।।
या देववन्दना सैव, सामायिकविधिर्मता।
पूर्वाचार्यप्रमाणत्वात्, सर्वमान्य भवेदिह।।७।।
गणिनीज्ञानमत्यासौ, ग्रन्थ: संकलितो मया।
जिनभक्तिप्रसादेन, स्थेयान्नंद्यादयं चिरम्।।८।।
कृताकृतसुमेर्वाद्या:, यावत्तावदियं विधि:।
मुमुक्षूणां हृदि स्थेयात्, दद्याच्च स्वात्मसंपदम्।।९।।