(७५)  सप्तपरमस्थानव्रतकथा.

या जंबूद्वीपांतोल भरतक्षेत्रामध्ये नेपाळ या नांवाचा एक विस्तृत देश आहे तेथे ललितपुर नांवाचे मनोहर एक नगर आहे. तेथे पूर्वी भूपाल नामक एक मोठा पराक्रमी राजा होता. त्याला विशाल नाम्नी एक प्रिय स्त्री होती. त्यांना पुत्रसंतान नसलेने ते अगदीं खिन्नावस्थेत होतें. तेव्हां एके दिवशीं त्या नगरोद्यानांत देशभूषण नामक महामु- निरत्न येऊन उतरले. ही वार्ता वनपालकाच्या द्वारे राजेंद्रास समजली. तेव्हां तो आपल्या प्रियपत्नि वगैरे वगैरे परिवारांसह त्या ठिकाणीं जाऊन त्यांना मोठ्या भक्तीने त्रिपद‌क्षिणापूर्वक वंदना करिता झाला. त्यांच्या समीप बसून कांहीं वेळ धर्मोपदेश ऐकिला. त्या नंतर ते दंपती मोठ्या विनयानें आपलीं फरकमळे जोडून म्हणाले- हे स्वामिन् ! आम्हांस पुत्रसंतान नसल्याने आमचा जन्म निरर्थक होत आहे. तेव्हां आतां आम्हांस पुत्रसंतान प्राप्त होईल की नाहीं.? हे कृपा करून सांगावें हा त्यांचा विनयप्रश्न ऐकून मुनिराज मोठ्या गंभीरतेने म्हणाले, -काश्मीर देशामध्ये इस्तिनापुर नगर आहे. तेथे रुद्रदत्त नांवाचा एक धार्मिक व श्रीमंत श्रेष्ठी राहात होता. त्याला रुद्रदत्ता नान्नी सुशील धर्मपत्नि होती. त्यांच्या पोटी १ इंद्रसेन २ चंद्रसेन ३ रुद्रसेन ४ भद्रसेन १ सुरसेन, ६ वीरसेन ७ नागसेन ८ सागरसेन. ९ धर्मसेन १० वरसेन ११ मबसेन १२ कुमारसेन १३ धन्यसेन १४ चारुषेण १५ मेरुषेग १६ प्रवरसेन असे खोळा १६ पुत्र जन्मले होते. ते युवावस्थेत आल्यानंतर त्या सर्वांचे विवाह करून त्यांना प्रत्येकी आठरा १८ कोटी द्रव्य वाटून दिले, आणि आपल्या धर्मपत्नीला दानपूजादिकांकरितां ८ आठ कोटी द्रव्य दिले. व आपण ३२ कोटी द्रव्य जिनबिंव, जिनागार तीर्थयात्रा, प्रतिष्ठा, शास्त्रलेखन, दान, नित्यपूजा, जोणर्णोद्धार वगैरे धार्मिक कार्यात खर्च केले, वैराग्य उत्पन्न झाल्यामुळे त्या श्रेष्ठोनें निर्मंथ मुनिजवळ जाऊन जिनदीक्षा घेतली. घोरतपश्चर्या करून समाधि साधून सर्वार्थसिद्धीस गेला.