( १३८)  षोडशक्रिया व्रतकथा.

याप्रमाणे सोळा अष्टमीच्या पूजा करून फाल्गुन अष्टान्द्रिकांत याचे उद्यापन करावे. त्यावेळी शांतिनाथविधान करून महाभिषेक करावा. चतुःसंघास चतुर्विध दार्ने द्यावीत. असा याचा पूर्णविधि आहे.

पूर्वी वज्रनंध महाराज आणि त्यांची पट्टराणी श्रीमती यांनी हे बत केले होते. एका सरोवराच्या काठीं चारण मुनीश्वरांना आहारदान दिले होने. त्या पुण्योदयाने ते भोगभूमींत जन्मून तेथील पुष्कळ इए सुम्बाचा अनुभव घेऊन स्वर्गात महर्द्धिक देव झाले. तेथे पुष्कळ फाऊ सुख भोगून ते पुनः या लोर्की येऊन चक्रवर्ति झाले. तेथे ते वैभव भोगून त्यांनीं शेवटीं जिनदीक्षा घेतली. घोरतपश्चर्या करून त्यांनो सोळा भावना भाविल्या. इत्यादि कारणाने त्यांना तीर्थकर नामकर्म प्रकृतीचा बंध पडला. मग ते पुढें आदिनाथ तीर्थकर झाले. व श्रीमतो ही आर्यिका होऊन पुष्कळ काळ तप करून स्त्रीडिंग छेडून स्वगांत महर्द्धिक देव झाली. तेथे तो पुष्कळ काळ सुख भोगून तेथून च्ववून या लोकीं दानशूर श्रीमान् श्रेयांस राजा झाला. राज्यैश्वर्याचा मोग घेऊन वैराग्य भावना त्यांच्या मनांत उत्पन्न झाल्यामुळे त्याने वृषमनाथ तीर्थकरांच्या समवसरणांत जिनदीक्षा घेतली. तेव्हां तत्काल तेथे त्याला गणधर पदवी प्राप्त झाली. पुढे त्या आदिनाथ भगवंतांना व या गणधरांना शुक्लध्यानाच्या बलानें सर्वकर्षांचा क्षय होऊन मोक्षपद मिळालें. सारांश षोडशक्रिया व्रतमभावाने त्यांना क्रमानें मुक्तिपत्र प्राप्त झाले. असा या व्रताचा दृष्टांत आहे. श्रेणिक राजा आणि चलना राणी यांची कथा येथे घ्यावी.