( १४१)  पंचसूनानिवारण व्रतकथा.

याप्रमाणे मदिभ्यांतून एकदां त्याच तिथीस पूजा करून शेवटी कार्तिक नंदीश्वर पवीत याचे उद्यापन करावे. त्यावेळी पंचपरमेष्ठी आणि पद्मनस सोधेकरविधान करून महाभिषेक करावा, चतुःसंघास चतुर्विध दाने यावीत, असा याचा पूर्णविधि आहे.

पूर्वी मगध देशांतील कनकपूर नगरांत देवकुमार या नांवाचा एक पराक्रमी, धार्मिक, गुणवान् असा राजा राज्य करीत होता. त्याला मित्रवती या नांवाची एक सुंदर, गुणवती पट्टराणी होती. हे सुखाने राज्यभोग भोगीत होते. या राजाचा पिता नागकुमार हा संसारापासून विरक्त होऊन जिनदीक्षा घेऊन गेला होता. त्याला तपःप्रभावाने केवलज्ञान प्राप्त झाले. तेव्हां चतुर्णिकाय देवांनीं येऊन गंधकुटीची रचना करून केवली पूजा केली. नंतर त्या गंधकुटींत केवलो भगवान् विराजमान होऊन छपन्न देशांतून लोकांना धर्मोपदेश करीत करीत एके दिवशीं-त्या कनकपुर नगराच्या उद्यानांत आले. ही वार्ता राजांस कळतांच देवकुमार राजा आपल्या परिवारजन आणि पुरजन यांसह त्यांच्या दर्शनास गेला. मुनींना तीन प्रदक्षिणा घालून त्यांची पूजा, वंदनादि करून आपल्या स्थलीं जाऊन बसला. त्यांच्या दिव्यवार्णीतून निघणान्या धर्मोपदेशास श्रवण केल्यावर राजाने विनयाने आपले करयुग जोडून भक्तीनें नमन करून त्यांच्या जवळ हे पंचसूना निवारण व्रत घेतले. नंतर सर्वजन नमस्कार करून नगरी परत आले. पुढे समयानुसार त्यानीं है बत यथाविधि पाळिले. त्यायोगाने त्यांना पुष्कळकाल अनेक भोगोपभोगांचा अनुभव मिळाला. पुढे विरक्त होऊन त्याने जिनदीक्षा घेतली. घोर तपश्चरण करून समाधिविधिने मरण पावून सर्वार्थसिद्धींत गेला. असा याचा दृष्टांत आहे.