२८) अथ तंगळतवनिधि (पुराणान्न त्याग )

वंदना करून त्यांना विनयानें म्हणाली, हे आर्यिका माते हो ! आतां आपण येथे चातुर्मासाच्या निमित्तानें निवास करून आमची पुण्यवृद्धि करणेची कृपा करावी. लौकरच वर्षायोग सुरू होणार आहे. दया करून येथेच राहावें. अशी आमची पूर्ण अभिलाषा आहे. अशी प्रार्थना करून पुनः म्हणाली, अहो स्वामिनी! सांप्रत आम्हांस परमसुखाळा कारण असें एकादें व्रतविधान आपण निवेदन करावें. हे तिचें विनयपूर्ण वचन ऐकून ती मुख्य कनकश्री आर्यिका तिला म्हणाली, हे कन्ये ! आतां तू’ तंगळतवनिधि (पुराणान्न त्याग) व्रत ‘हें पालन कर. हे व्रत जे स्त्रीपुरुष धारण करतील त्यांना उत्कृष्ट पुण्यास्रव होतील आणि त्या पुण्यफलानें त्यांना इहलोकीं अनेक भोगोपभोग प्राप्त होऊन परंपरेनें स्वर्ग व मोक्षपदवी मिळते. असे म्हणून तिने त्या व्रताचा सर्व विधी तिला सांगितला हे सर्व कथन ऐकून तिला अतिशय आनंद झाला. मग तिने तिच्या चरणी प्रार्थना करून हे व्रत स्वीकारिलें. नंतर ती आपल्या गृहीं परत येऊन पुढे कालानुसार आपली विलासिनी वसंतमाला इत्यादिसह है व्रत यथाविधी आचरूं लागली. अंतीं उद्यापनाच्या दिवशी सर्व द्रव्ये मिळाली होती. परंतु एक नूतन वस्त्र न मिळाल्यामुळे ती वसंतमाला अत्यंत चिंताक्रांत होऊन जिनालयाकडे चालली होती. इतक्यांत मागंर्गत तिला एक कोष्टी भेटला. ती वसंतमाला चिताकुल आहे असे पाहून तो तिला म्हणाला, अहो बाई ! आज आपण इतक्या चिंतातुर कां झाल्या आहात? आणि आपले मुखहि इतके म्टान कां बरें झालें आहे ? तेव्हां ती त्याला म्हणू लागली, हे बापा ! आज एका व्रताचें उद्यापन करात्रयाचें आहे. त्याला नूतन वस्त्र लागतें. तें आजच्या प्रसंगी मला न मिळाल्यामुळे माझ्या व्रताला व्यत्यय येत आहे. त्यामुळे आतां मी चिंताक्रांत होऊन राहिले आहे. हे तिचें दीन वचन ऐकून तो कोष्टी तिला म्हणाला, अहो बाई ! आज आपण जें बत