(३१२)  चतुर्दशमनु व्रतकथा.

– कथा –

या जंबूद्वीपांतील पूर्वविदेह क्षेत्रांत पुष्कलावती नांवाचा एक विस्तीर्ण देश असून त्यांत पुंडरीकिणी नांवाचे एक पट्टण आहे. तेथे पूर्वी बज्रसेन नांवाचे तीर्थकर राजे राज्य करीत होते. त्यानां श्रीकांता नामें महाराणी होती. त्यांच्या उदरों वज्रनाभि नांवाचा ज्येष्ठ पुत्र होता. त्याच्याकडे सर्व राज्यभार देऊन वे दीक्षा घेऊन तीत्र तपश्चर्या करूं लागले. त्यायोगें ते घातिक्रर्माचा नाश करून केवळञ्ज्ञानी होऊन समवशरणीं विराजमान झाले. तेव्हां त्यांच्या समवशरणांत हे वज्रनाभि चक्रवर्ति महाराज षट्लंडाधिपति होऊन गेले. तेथे ते विधि-युक्त वंदनादि क्रिया करून मानवकोष्टांत जाऊन बसले. कांहीं दिव्य-ध्वनींतून धर्मोपदेश ऐकल्यानंतर गणधरांच्या मुर्ख श्रावकांची व्रते व हे चतुर्दशमनुव्रत ऐकून संतुष्ट झाले. मग त्यांनी है व्रत ग्रहण केलें व पुढे याचे यथाविधि पालनहि केले. त्यावेळीं षोडशभावना भाविल्यामुळे त्यांना तीर्थकर कर्म प्रकृतीचा बंध पडला. पुष्कळ काल संसारसुखाचा अनुभव त्यांनीं घेऊन शेवटीं जिनदीक्षा घेतली. व्रत-तप-प्रभावानें ते अहमिंद्र स्वर्गांत देव झाले. तेथील आयुष्य संपतांच -या जंबूद्वीपांतील भरत क्षेत्रांत आर्थ खंड आहे. त्या मध्यें साकेता ( अयोध्या) नगरी आहे. तेथें पूर्वी नाभिराज नांवाचे चौदावे मनु-राज्य करीत होते. त्यांना मरुदेवी नामें सुशील धर्मपत्नि होती. तिच्या पोटीं तो पूर्वीचा सर्वार्थसिद्धीतील अहमिंद्रदेव च्यवून प्रथमपुत्र आदिनाथ तीर्थंकर नामे होऊन जन्मला या प्रमाणे या व्रताची कथा आहे.