(९) अथ वस्तुकल्याणव्रतकथा

अतिशय कोभाने व कामाकाराने संतत होऊन त्यांना मारून तेथून दाचे’तून त्या प्रयास लागला. तोवर ते मुनि पारणा कर- व्यासाठी नगरांत निजून गेले. तेव्हां ते कार्य आपणांस साथले नाही असे जाणून त्याने ते सुनी ज्या विकाणी राहतात, त्याठिकाणी * क्षेत्र शुद्धि असे नये’ म्हणजे त्यांना तेथे बसलो पुस्तके ठेवतां येऊ नये. या बुच वासनेमुळे त्यांच्या बसण्याच्या स्थळी एक प्रेताचे कलेवर (शरीर) आणून वाकले. याप्रमाणे त्याने त्या मुनीश्वरांना पुष्कळ उपसर्ग केला. त्या पापफलाने तो महाकुष्ठ रोगाने अति कुजून मरण पावला.

पुढे तो एका घोर अरण्यांत मोठा व्यात्र होऊन जन्मला. तेथे एकद। त्याला बेरडांनी ठार मारल्यामुळे तो मरून प्रथम नरकांत नारकी होऊन जन्मला. तेथे पुष्कळ काळपर्यंत भयंकर दुःख भोगून आयुष्यावसानी मरण पावून तो या मृत्युलोकी एका शेळीच्या पोटी बोकड होऊन जन्मला. तेथे मरण पावून पुनः तो दुसऱ्या नरकांत गेला. तेथे तीन सागरोपम कालपर्यंत तो जीष पुष्कळ दुःखाचा अनुभव घेऊन आयुष्यांतों मरून या सुत्युलोकी कलिंग देशांत एका डुकरीच्या पोटीं दुक्र होऊन जन्मला. तेथे त्याला कुत्रा चावल्यामुळे तो मरून तिसऱ्या नरकांत नारकी झाला. तेथे तो सात सागरोपम बर्षे अनेक घोर दुःखे भोगून पुनः तो यालोकी कर्नाटक देशांत सर्व होऊन जन्मला. तेथेद्धि त्याला एका सारंगानें (गारुडीनें) मारल्यामुळे तो मरून चौक्या नरकांत नारकी जीव झाला. त्यामध्ये तो जीव दहा सागरोपम कालपर्यंत अत्यंत घोर दुःखें भोगून तो पुनः या लोकांत एक रेडा होऊन जन्मला. तेथे तो पुनः मरण पावून पांचच्या नरकांत नारकी झाला. मग तो तेथे सतरा सागरोपम बर्षे नाना दुःखें अनुभवून या लोकी पुनः मंडुक (बेडूक) शाळा, नंतर तो तेथे एका हत्तीच्या पायाखाली सांपडून मरून सहान्या नरकांत नारकी झाला. तेथील बाबीस सागरोपम बर्षे भयंकर दुःखें