१४. केवलज्ञानव्रतकथा.

केवळी भगवंताची सुंदर गंधकुटी दृष्टिगोचर होतांच दूर अंतरा- वरच आपआपल्या वाहनावरून ते सर्वजन खालीं उतरून पायी चालू लागले. मग तेथे गेल्यावर ते सर्वजन त्या भव्य गंधकुटीस तीन प्रद- क्षिणा घालून त्या यशोधर केवलीजिनांस भक्तीनें साष्टांग नमस्कार करते झाले. नंतर त्यांची पूजा करून आपल्या योग्यस्थानीं बसून त्यांच्या मुखांतून प्रकट होणाऱ्या तत्त्वांचा उपदेश ऐकू लागले. कांहीं वेळ सद्धर्माचा उपदेश ऐकल्यानंतर ते वज्रदंत महाराज आपलीं कर- कमळे मोठ्या विनयानें जोडून त्या मुनींद्रांस म्हणतात, – भो भवसागर तारक महास्वामिन् ! आज आमच्या आयुधशाळेत जें चक्ररत्न उत्पन्न झालें ते कोणत्या कारणानें ? हा त्याचा प्रश्न ऐकून ते केवलि मुनीश म्हणाले, हे भव्यचूडामणे राजन् ! षट्खंडभूमंडळ साध्य करण्यासाठीं तूं आपल्या पूर्वजन्मांत’ केवलज्ञानव्रत’ यथाविधी पाळीळे होतेंस त्याच्या अपूर्वपुण्यफलाच्या योगानें आज तुला हे चक्ररत्न प्राप्त झाले आहे. हे ऐकतांच त्यांस अत्यंत संतोष झाला. मग त्यानें त्याचें विधान विचारिलें, ते ऐकून केवलिमुर्नाशांनी त्याला त्याचा सर्व विधी व काल सांगितला. तें ऐकून त्या बज्रदंत राजेंद्रास आणि अन्य सर्व जनांस अतिशय आनंद झाला. मग त्या महाराजांनी त्यांना प्रार्थना करून हे व्रत स्वीकारिलें. नंतर सर्वानीं केवलींच्या पदकमळीं भक्तीनें प्रणिपात करून आपल्या नगराकडे प्रमाण केलें.

पुढें काळानुसार त्यांनी हें व्रत यथाविधि पाळून त्याचें उद्यापन केले. या व्रतप्रभावानें पुष्कळ काळपर्यंत चक्रवर्तिविभूतीचा सुखानें उपभोग घेऊन अंती या दुःखद संसाराविषयीं मनांत वैराग्य उत्पन्न झाल्यामुळे वनामध्ये जाऊन त्यांनी एका निर्ग्रथ मुनीश्वरांच्या समीप जिनदीक्षा घेतली. दीर्घकाल घोरतपश्चर्या करून ते शाश्वत अश। मोक्षपदी विराजमान झाले. तेथें ते अनंत व अक्षय सुखाचा अनुभव घेऊं लागले. त्या सिद्धपरमेष्ठींस आमचा साष्टांग नमस्कार असो. आणि ते आम्हांस अखंड सुख प्राप्त करून देवोत. असा या व्रताचा महिमा आहे.