(९४) धनकलशव्रतकथा.

एके दिवशी त्या नगरीच्या उद्यानांत महाज्ञानी असे वीरसेन नांचे मुनीश्वर ३०० मुनितांडा सह येऊन उतरले. ही शुमवार्ता तेथील वनपालकां- कडून राजांस कळतांच तो आपल्या सर्व जनांसह मोठ्या समारंभानें पादमार्गे त्या मुनीश्वरांच्या दर्शनास गेला. त्यांना तीन प्रदक्षिणा देऊन साष्टांग प्रणिपात करून त्यांच्या समीप जाऊन बसला. कांहीं वेळ त्यांच्या मुर्ख धर्मोपदेश ऐकल्यानंतर विनयाने आपले दोन्हीं दात जोडून राजा त्यांना म्हणाला, हे जगन्नायक ज्ञानसिंधो गुरुवर्य ! आज आपण आम्हांस सर्व सुखसंपत्तिदायक असे एकादें व्रतविधान कथन करावें. हे त्यांचे नम्र वचन ऐकून ते मुनीश्वर त्याला म्हणाले, हे भव्यात्म्या राजेंद्रा ! धनकलश है व्रत करण्यास अत्यंत समुचित आहे. हे व्रत जे पालन करितात, त्यांना अतुल पुण्याचा बंध होऊन त्याथोगें स्वर्गीय सुख व क्रमाने मोक्षसुख अवश्य प्राप्त होतें. असा या व्रताचा प्रभाव आहे. असे म्हणून त्यांनी त्याला त्या व्रताचा सर्वविधि सांगितला. ते ऐकून पुरंधर राजादिकांना अतिशय आनंद झाला. मग राजानें त्या मुनीश्वरांना वंदना करून हे व्रत स्वीकारिले, मग सर्व जन त्यांना नमस्कार करून आपल्या नगरी परत आले. पुढे कालानुसार है व्रत यथाविधि त्यांनीं पाळून त्याचे उद्यापन केले. या व्रतपुण्यफलानें त्याला स्वर्गसुख आणि क्रमाने शिवसौख्य प्राप्त झालें.